Week 1

Dag Allemaal, 

Het is al bijna een week geleden dat wij zijn vertrokken richting Kenia. 08-02 vlogen wij van Amsterdam naar Nairobi. Het was een lange vlucht waarbij Mariëlle, Martine en ik amper geslapen hebben. Gelukkig was het visum van ons goed geregeld en konden wij snel onze bagage gaan ophalen. Om 6:30 zijn wij geland in Nairobi. Hier stond James ons op te wachten. James bracht ons van Nairobi naar Nyabondo, zo’n 5uur verder rijden. Onderweg zijn wij langs de grootste sloppenwijk van Oost-Afrika gereden. Gek om dan een paar meter verder op de meest luxe hotels te zien staan. Het contrast tussen arm en rijk is super groot. Ook zijn wij onderweg langs de Great Rift Valley gereden. Echt fantastisch en zo mooi om te zien. Ook hebben wij onderweg veel apen gezien die langs de kant van de weg zaten. Hierna zijn wij gestopt bij Narok. Dit is een grotere plaats tussen Nairobi en Nyabondo in. Wij hebben hier simkaarten geregeld en hebben daarna uitgebreid boodschappen gedaan. Wij hebben goed gemerkt dat wij vandaag in verschillende gebieden van Kenia zijn geweest. Het land is heel verschillend. Om kwart over 4 (wij waren half 8 vertrokken vanuit Nairobi) kwamen wij eindelijk bij Nyabondo. Nyabondo heeft een ‘eigen’ weg van ongeveer 5km. Dit waren de slechtste 5km van onze reis. Eigelijk zou je het niet eens een weg kunnen noemen, zoveel hobbels en stenen. In Nyabondo zijn wij heel goed ontvangen door de kinderen. Dit was echt mega leuk. In het guesthouse hebben wij alle drie een eigen kamer en badkamer gekregen.

Naast het toeristenvisum moesten wij ook een werkvisum regelen. Op maandag zijn wij naar Kisumu gegaan. Wij hebben hier gegeten bij het Java house (waar je ook Europees kan eten). Daarna hebben wij inkopen gedaan en natuurlijk het werkvisum geregeld. Wij eten hier vooral veel groenten met rijst en pasta. In de taxi naar Kisumu hebben wij al allemaal ideeën uitgesproken hoe wij de kinderen met elkaar kunnen helpen. Ons doel gaat waarschijnlijk worden om de kinderen die nu achteraan (Moet je zien als lichamelijk en verstandelijk beperkt) de klas zitten meer dingen op hun niveau te laten doen en de kinderen die vooraan zitten (kunnen lichamelijk en geestelijk meer.) cognitieve vaardigheden te leren. Het verschil tussen de kinderen is volgens ons namelijk te groot. Ook een doel van ons gaat worden om meer samenspel tussen de kinderen te krijgen. Zo kunnen zij als wij weggaan ook met elkaar spelen en dingen van elkaar leren. Voor de kinderen achterin de klas gaan wij een soort van aanwijsbord maken zodat wij ook duidelijk kunnen aangeven wat ze wel of niet willen. Deze kinderen zijn namelijk niet echt verstaanbaar. 

Dinsdag was een rustige dag. De ex-president is vorige week overleden en daardoor was iedereen vrij in Kenia om naar de begraafplaats te gaan. De juf was niet in de klas en Collins onze stagebegeleider was ook vrij. Hierdoor hadden wij dinsdag een extra dag vrij. Wij zijn deze morgen om 8:00 opgestaan. Hebben gezongen voor Mariëlle want die was jarig, daarna samen lekker ontbeten en rond half 10 naar de kinderen toe gegaan. Wij wouden even kijken of de juf er was, maar die was er dus niet. De kinderen waren wel gewoon in het lokaal. Het is echt zo leuk om te zien hoe enthousiast ze reageren op ons. Echt mega lief. Ook had ik het ‘smoelenboekje’ van de kinderen meegenomen en zijn wij begonnen met namen op te noemen. Dat was er leuk want zelfs sommige kinderen die achteraan zaten reageerde daarop. De ene keer zag ik een hand omhoog gaan en de andere keer stak iemand zijn tong uit. ‘S middags hebben wij lekker in de zon gezeten. 

Woensdag was een leuke, drukke, vermoeide dag. Om 9:00 hadden wij afgesproken met Collins in de oefenruimte. Hij heeft ons een rondleiding over het terrein gegeven. Erg leuk om dit toch gedaan te hebben ondanks wij natuurlijk al een heleboel zelf ontdekt hadden, omdat wij er al ruim 3 dagen waren. Eerst liepen wij langs de slaapzalen waar de zieken liggen voor operaties of voor herstel. Ook worden er mensen met malaria opgenomen of andere ziektes. Hierna liepen wij richting ons guesthouse. Tegenover ons guesthouse staat een theatre. Wij vroegen ons al af wat dit was. Dit is het ziekenhuis van de Amref flying docters. De patiënten hebben bedden op de begane grond (net voor en net na de operatie). Boven word er geopereerd. Naast het gebouw is een helling die omhoog loopt en via die helling komen de patiënten omhoog. Achter het theatergebouw staat een röntgenfoto kamer. Hierin staat een x-ray en werkt 1 man die foto’s beoordeeld op breuken. Dit vond ik heel erg leuk en tof om dit juist hier te zien. Naast ons gebouw staat is een vacational school. Hier zitten meiden en jongens die leren naaien, breien en tassen maken. Achter dit gebouw staat een orthopedisch gebouw. Hier word een gipsafdruk gemaakt en daarna orthopedische schoenen of materiaal voor als iemand een amputatie heeft ondergaan. De man die ons in dit gebouw rondleiden gaf ook aan dat als wij iets voor de kinderen willen laten maken dat dit mag. Echt super tof! Hierna zijn wij nog langs de keuken, fysiotherpieruimte en intakeruimte geweest. In de middag werd ons werkvisum gebracht en gelukkig is dit nu goed geregeld. Bij de studenten van vorig jaar was dit mis gegaan, dus wij waren hier nog wel een beetje bang voor. 

Donderdag was echt een super gave dag! Ik mocht namelijk mee op outreach. om 5:12 ging mijn wekker. Ik was echt mega moe, maar wou heel graag mee! Ik dacht nog bij mijzelf wat ga ik doen als er straks helemaal niemand is? Ik liep naar de andere kant van het compound en het was echt pikkedonker. Gelukkig stond er bij de gard iemand die aan mij vroeg wat ik zo vroeg ging doen. Ik zei dat ik mee ging op out reach waarna hij antwoorden; ‘Volgens mij gaan ze pas om 7:00 maar zeggen ze altijd 6:00 zodat iedereen op tijd is’. Hij heeft daarna Sister Irene (Fysiotherpeut) gebeld en gevraagd of het klopte. Helaas klopte het. Ik ben weer even terug naar mijn kamer gegaan en heb nog even in bed geleden. Om 7:00 kwam ik aanlopen en toen kwam Hennie (Nederlandse vrijwilligster) ook aanlopen. Wij hebben samen nog minstens tot kwart voor 8 gewacht totdat de rest eindelijk kwam. Hier moet ik dus echt aan gaan wennen, want ik haat wachten. Wel heb ik er maar ontzettend hard om moeten lachen, het is zo typisch allemaal. 

Om 8uur zijn wij vetrokken vanaf het compound met Zacharia (Orthopeed), Edwin (Verpleegkundige), Sister Irene, de chauffeur, Hennie en ik. Ik kreeg bij het inladen een krat met frisdrank in mijn handen gedrukt en op de achterbank bij mij en Hennie werd er ‘meat’ neergelegd met chapati’s. Om half 9 werd er al gevraagd wat voor frisdrank ik wou en werd er al heerlijk gegeten van het vlees. Het voelde gelijk al als een feestje. Nog geen paar minuten later stopte het busje en ging Edwin achterop een pikipiki (motor). De motor van de auto ging uit, want wij waren wat vergeten en Edwin ging dus helemaal terug om de papieren te halen. Wij hebben minimaal 3/4 kwartier langs de weg gestaan en gewacht op Edwin. Om half 10 konden wij onze reis eindelijk voortzetten. Achter Nyabondo ligt het plaatsje Pala. Ik ging er vanuit dat wij daarheen gingen, maar ook bij het Victoria meer ligt het plaatsje Pala. Wij gingen naar die laatste. Het was een hele mooie rit met heel veel natuurlijk en ik heb weer een anders stukje Kenia gezien.

Om half 12 kwamen wij eindelijk aan waar wij heen moesten. Er werd gelijk Muzungu naar ons geschreeuwd. Dit betekend blanken. Via deze plek werden wij uiteindelijk naar 3 verschillende scholen gestuurd op verschillende locaties. School 1 was heel tof om te zien. Het was midden op de berg onder de bomen stonden tafels waar de kinderen zaten te leren. Toen wij aankwamen rijden werd er weer heel hard geschreeuwd; ‘Muzungu how are You? Muzungu Muzungu Muzungu. Het was best een beetje raar want alle kinderen gingen ons aankijken en op ons afgerend. Hierna kregen twee tafels en een paar stoelen. De kinderen moesten in de rij gaan staan en werd gevraagd wat ze hadden op basis hiervan beoordeelde Sister Irene en Edwin hoe of waar ze behandelen gaan worden. Het waren diverse problemen vooral spastische kinderen en kinderen met mentale problemen heb ik bij deze school gezien. Ook was er hier een jongetje met het syndroom van Down en hij had een hernia uit zijn buik. Vervolgens zijn wij naar de tweede school gereden. Ook bij binnenkomst van deze school kwamen alle kinderen kijken en werd er wederom Muzungu geroepen. Naast de pathologieën die ik al gezien had kwamen hier ook kinderen met klompvoeten en andere voetafwijkingen. Ook was er een meisje met een groot beenlengte verschil.

Nadat wij hier geweest zijn, waren wij klaar en gingen wij naar Lake Victoria. Hier moest ik Tilapia proeven maar dit was er niet. Daarom hebben zij daarna Nile Patch (Google het!!!!) voor mij gehaald met ugali. Ik vond het oprecht nog lekker ook!!!

Vrijdag (vanmorgen) hebben wij een rijstwafels met chocolade pasta gegeten en zijn daarna naar de ergoruimte gegaan (hier zijn wij met de kinderen). Wij hebben al het speelgoed dat wij hebben in de kast geplaatst en alles netjes en geordend gemaakt. Het is heel netjes geworden. Net voor de middagpauze hebben Martine en ik met Samwell de fijne motoriek geoefend. Dat was erg leuk om te doen. Vooral omdat wij echt op coördinatie hebben geoefend met Samwell. Tijdens het oefen zagen wij al duidelijk verschil en dit was echt leuk om te merken. In de middagpauze hebben wij heerlijk een gebakken eitje in de zon gegeten. Vanmiddag heeft Martine vooral geoefend met fijne motoriek bij de kinderen, Mariëlle deed vooral het tekenen en ik deed de grove motoriek. Daarna zagen wij een kleed liggen en hebben met een aantal kinderen het kleed gewapperd zodat de bal er niet af valt. Toen ik het lokaal in liep om kinderen hiervoor op te halen, begonnen er echt zoveel kinderen te roepen: me, me, me. Wij namen daarna steeds meer kinderen mee, maar op een begeven moment konden er niet veel meer kinderen bij. Dat vond ik wel lastig. Om kwart over 4 zijn wij terug naar het guesthouse gegaan. Mariëlle en ik zijn nog even naar de markt hiernaast gegaan en hebben paprika tomaten en ui gekocht voor het eten vanavond. 

Het gene wat ik deze week wel echt geleerd is, is dat ik het eten in Nederland echt waardeer. Vanavond hebben wij voor het eerst gebakken aardappels gemaakt en wij vonden het alle drie zo lekker. Ook moet je in Kenia veel minder rekenen op afspraken die je maakt. Als het vandaag niet is, dan komt het morgen namelijk wel.

Al met al het was een enorm indrukwekkende week. Wij hebben al veel dingen gezien en gehoord en vanaf volgende week gaan wij echt beginnen met ons schema. Ik denk dat wij hier een hoop kunnen gaan doen. Ook is het erg gezellig met Martine en Mariëlle en kunnen wij goed met elkaar overweg! 

Als de planning doorgaat; Gaan wij morgen naar Kisumu om boodschappen te doen...., Maar in Kenia weet je het natuurlijk nooit! 

En....ik vind het vet leuk dat jullie de tijd en moeite nemen om dit te lezen!!!!!!

Heel veel liefs van mij!

P.s. op de fotopagina staan de foto’s en filmpjes!!!